Wat is omgekeerde osmose en hoe werkt het?

Omgekeerde osmose (RO) is een proces dat gebruik maakt van druk om opgeloste stoffen uit een vloeistof te verwijderen. In de context van waterzuivering betekent dit het verwijderen van verontreinigingen uit water door het door een speciaal membraan te persen. Hier is een stapsgewijze uitleg van het proces:

1. Voorfiltratie: Voordat het water het RO-membraan bereikt, gaat het door voorfilters. Deze filters zijn ontworpen om grotere deeltjes, zoals sediment en chloor, te verwijderen die het delicate RO-membraan kunnen beschadigen.
2. Toepassen van druk: Eenmaal voorbehandeld, wordt het water onder druk door het RO-membraan geperst. Deze druk is essentieel, omdat het watermoleculen door het membraan dwingt terwijl het de meeste verontreinigingen tegenhoudt.
3. Het RO-Membraan: Het hart van het systeem. Dit dunne, halfdoorlatende membraan laat alleen watermoleculen door en houdt tot 99% van de opgeloste verontreinigingen tegen, waaronder zouten, mineralen, chemicaliën en bacteriën.
4. Afvoer van afvalwater: Tijdens het proces wordt een deel van het water als afvalwater afgevoerd. Dit bevat de geconcentreerde verontreinigingen die niet door het membraan zijn gegaan.

In wezen gebruikt omgekeerde osmose de principes van osmose, maar dan in omgekeerde richting. In plaats van het natuurlijke streven van water om zoutconcentraties in twee oplossingen te egaliseren, dwingt de toegepaste druk het water om de ongewenste stoffen te verlaten en door het membraan te gaan, resulterend in gezuiverd water aan de andere kant.

Wat zijn de voordelen?

Effectieve filtratie

Een van de grote voordelen van omgekeerde osmose filtratie is de geavanceerde technologie die het vertegenwoordigt. Veel landen zetten deze methode in om zeewater te ontzilten, als oplossing voor waterschaarste in cruciale gebieden. Momenteel wordt het merendeel van de ontziltingsinstallaties ingezet in het Midden-Oosten en Noord-Afrika.

Qua verwijdering van verontreinigingen is omgekeerde osmose superieur aan andere waterfiltratiemethoden. Omgekeerde osmose, samen met actieve koolstof, is een van de meest effectieve methoden is om alle ziekteverwekkende organismen en de meeste chemische verontreinigingen te elimineren.

Wat zijn de nadelen?

Opslag en verspilling

Bij veel huishoudelijke RO-systemen is het RO-proces niet snel genoeg om direct uit de kraan te drinken. Hierdoor is een opslagtank nodig om gezuiverd water op te slaan, zodat de gebruiker direct toegang heeft wanneer ze de kraan opendraaien.Je hebt aldus een beperkte capaciteit, wachttijden om de tank bij te vullen, ruimtebeperking en groei van ongewenste micro-organismen in de tank bij stilstaand water.

Een van de grootste nadelen van systemen voor omgekeerde osmose is het verspillen van water. Onderzoeken tonen aan dat verschillende systemen voor omgekeerde osmose tussen de 3 en 20 keer zoveel water verspillen als ze produceren. Dit is niet alleen verspillend op milieuvlak, maar kan ook leiden tot aanzienlijk hogere waterrekeningen voor huiseigenaren dan anders het geval zou zijn.

Verzuurt het water en verwijdert gezonde mineralen

Omgekeerde osmose verwijdert niet alleen schadelijke verontreinigingen uit water, maar filtert ook gezonde mineralen eruit. Deze mineralen, zoals calcium, magnesium, kalium en andere bicarbonaten, spelen een vitale rol in onze gezondheid. Ze zijn essentieel voor tal van lichaamsfuncties en dragen bij aan onze algemene welzijn.

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is het drinken van water met een laag mineraalgehalte (TDS), zoals geproduceerd door RO of distillatie, op de lange termijn niet geschikt voor menselijke consumptie. Er zijn aanwijzingen dat het consumeren van dergelijk water negatieve gezondheidseffecten kan hebben. Mineralen in water fungeren niet alleen als essentiële voedingsstoffen maar helpen ook bij het handhaven van een gezonde pH-balans in ons lichaam.

Afgezien van de gezondheidsaspecten kan het verwijderen van deze mineralen ook de smaak van het water negatief beïnvloeden. Voor velen kan mineraalrijk water een "voller" en aangenamer mondgevoel hebben, terwijl water dat door RO is gefilterd, voor sommigen plat of zelfs enigszins zuur kan smaken.

De natuurlijke pH van water ligt doorgaans tussen 6 en 8. Echter, door het RO-proces kan dit veranderen naar een bereik van 5 tot 7. Dit komt omdat het proces bepaalde mineralen uit het water verwijdert, zoals calciumbicarbonaat en magnesiumbicarbonaat, die bijdragen aan de alkaliniteit van water. Zonder deze mineralen zullen hydroxylionen reageren met koolstofdioxide wanneer ze aan de lucht worden blootgesteld. Dit vormt meer koolzuurzuren en geeft vrije waterstof af in het water, wat resulteert in een verlaagde pH.

Conclusie

Omgekeerde osmose is ontegenzeggelijk een krachtige technologie voor waterfiltratie. Het is met name indrukwekkend in zijn vermogen om een breed scala aan verontreinigingen te verwijderen, en wordt zelfs op grote schaal ingezet voor het ontzilten van zeewater. Echter, zoals bij veel technologieën het geval is, brengt het ook enkele aanzienlijke nadelen met zich mee, vooral als het gaat om huishoudelijk gebruik.

Actieve koolstoffilters in combinatie met ionenwisselharsen bieden hier een veelzijdig en efficiënt alternatief. Ze behouden essentiële mineralen in het water, elimineren bacteriën, filteren schadelijke stoffen zoals lood en vermijden problemen als opslag, drukverlies en, misschien wel het belangrijkst, waterverspilling. Dus, tenzij het doel specifiek is om zeewater te zuiveren, lijken koolstoffilters in combinatie met ionenwisselharsen voor de gemiddelde huishoudelijke toepassing de meer pragmatische, efficiënte en duurzame keuze te zijn.